Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Problematyka zanieczyszczeń powietrza powstających w czasie rozdrabniania surowców pylących jest dość złożona, jednak warto wyjaśnić, dlaczego niektóre odpowiedzi wydają się kuszące, choć są nietrafione. W praktyce zawodowej można się spotkać z przekonaniem, że narażenie na pyły może negatywnie wpływać na różne narządy, bo przecież substancje szkodliwe dostają się do organizmu i mogą oddziaływać ogólnoustrojowo. Jednak jeśli chodzi o pyły powstające podczas pracy z urządzeniami rozdrabniającymi, to podstawową drogą ich wnikania do organizmu jest układ oddechowy. Pojawiająca się czasem opinia, że mogą one uszkadzać nerki czy wątrobę, wynika raczej z mylenia skutków działania niektórych substancji chemicznych (np. metali ciężkich albo rozpuszczalników), które rzeczywiście mogą być toksyczne dla tych narządów, ale to dotyczy innych procesów technologicznych. Kości również nie znajdują się tutaj na pierwszej linii zagrożenia – chyba że pył zawiera związki o działaniu radioaktywnym albo silnie toksycznym, co jednak jest rzadkością w typowych zakładach przetwórczych. Typowy błąd myślowy polega na tym, że ludzie utożsamiają „zanieczyszczenie” z chorobami ogólnoustrojowymi, a zapominają, iż dla pyłów – zwłaszcza tych drobnych – kluczowe jest ich wdychanie i bezpośredni kontakt z pęcherzykami płucnymi. Tylko niektóre pyły, szczególnie rozpuszczalne lub zawierające silne toksyny, mogą wywoływać wtórne uszkodzenia innych narządów, ale w praktyce zakładów przemysłowych i zgodnie z aktualnymi normami BHP, to właśnie układ oddechowy jest najbardziej narażony. Dlatego tak duży nacisk kładzie się na ochronę płuc, a nie wątroby, nerek czy kości.