Kwalifikacja: CES.01 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu ceramicznego

Często zdarza się, że ktoś łączy elektromagnesy z produkcją innych wyrobów ceramicznych czy ogniotrwałych, ale to nie do końca trafione skojarzenie. W przypadku wyrobów ogniotrwałych priorytetem jest odporność na wysokie temperatury i chemikalia, a nie eliminacja cząstek metalu w surowcu – tam raczej nie stosuje się elektromagnesów, bo te materiały mają inną specyfikę wytwarzania. Ceramika budowlana, czyli cegły, pustaki albo dachówki, również nie wymaga aż takiej czystości masy, jak porcelana. Tu nawet drobne wtrącenia żelaza nie są aż tak istotne, bo nie wpływają znacząco na właściwości użytkowe wyrobów ani na ich estetykę. Kamionka kanalizacyjna, chociaż techniczna i używana do odprowadzania ścieków, produkowana jest z mniej szlachetnych surowców i domieszki metali raczej jej nie szkodzą, bo te rurki czy kształtki i tak nie muszą być śnieżnobiałe ani supergładkie. Moim zdaniem, myślenie, że elektromagnesy są tam używane, wynika z ogólnego postrzegania nowoczesnych technologii – ludziom wydaje się, że jak coś jest produkowane masowo, to od razu wszystko musi być automatyczne i pełne innowacji. W praktyce elektromagnesy montuje się tylko tam, gdzie naprawdę trzeba zadbać o najwyższą czystość materiału, czyli głównie właśnie w produkcji porcelany. Jest to wymóg zarówno estetyczny, jak i funkcjonalny, bo naczynia porcelanowe muszą spełniać określone normy jakości, szczególnie na rynku europejskim czy japońskim. Pozostałe wyroby ceramiczne nie mają takich wymagań i tam tradycyjne metody przygotowania masy absolutnie wystarczają.