Kwalifikacja: CES.03 - Organizacja i kontrolowanie procesów w przemyśle ceramicznym

Wielu osobom może się wydawać, że obsługa aparatu Vicata polega na takich czynnościach jak wypełnianie formy stalowej próbką albo pomiar średnicy kulki, co trochę przypomina inne testy laboratoryjne, ale w praktyce jest zupełnie inaczej. Wypełnienie formy stalowej próbką to tylko etap przygotowawczy – oczywiście, bez tego nie da się zrobić badania, ale sama obsługa aparatu polega na czymś innym. Chodzi przede wszystkim o kontrolowanie ruchu trzpienia z igłą i precyzyjne odczytywanie zagłębień igły w świeżo przygotowanym zaczynie. Natomiast jeśli chodzi o pomiar zagłębienia kulki w próbce – to jest typowe dla testu z użyciem aparatu Ballinga lub dla oznaczania stopnia plastyczności, a nie dla aparatu Vicata. Aparat Vicata nie posiada kulki, tylko igłę o określonej masie i wymiarach, więc pomiar zagłębienia kulki nie jest tu możliwy ani nawet wymagany. Natomiast pomiar średnicy kulki to już zupełnie inna bajka – ta czynność jest charakterystyczna dla innych prób, np. przy badaniu konsystencji betonów metodą stożka Abramsa albo testów penetracyjnych innych materiałów, ale nie w tym kontekście. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby początkujące często mieszają różne urządzenia laboratoryjne, bo nie zawsze są jasno rozróżniane w podręcznikach czy na lekcjach praktycznych. Najlepiej więc zapamiętać, że w aparacie Vicata skupiamy się na pionowym ruchu trzpienia z igłą i obserwacji jej zanurzenia w próbce, a nie na kulkach czy wymiarach. Takie pomyłki wynikają często z braku praktycznego kontaktu z urządzeniami i zbyt ogólnego podejścia do tematu, co w technikum szczególnie często się zdarza. Warto od początku zwracać uwagę na detale sprzętu i ich zastosowanie, zgodnie ze standardami branżowymi, żeby nie wprowadzać się w błąd podczas przyszłej pracy zawodowej.