Kwalifikacja: CES.03 - Organizacja i kontrolowanie procesów w przemyśle ceramicznym

Zestawienie surowcowe przedstawione w tabeli nie pasuje do wyrobów takich jak muszle porcelanowe, cegły czerwone czy kafle. Muszle porcelanowe produkuje się głównie na bazie kaolinu, skalenia i wysokiej jakości kwarcu, lecz przede wszystkim o bardzo drobnym uziarnieniu, a nie z przewagą grubszych frakcji kwarcytu czy dodatkiem złomu krzemionkowego. W porcelanie liczy się plastyczność masy i jej czystość, dlatego taka mieszanka, jak podana w pytaniu, nie zagwarantowałaby typowych własności porcelany – na przykład gładkiej, białej struktury i wysokiej przezierności po wypale. Cegły czerwone natomiast produkuje się z gliny (często ilastej), ewentualnie z niewielkim udziałem piasku lub innych dodatków. Tutaj w ogóle nie pojawia się kwarcyt w postaci tak dużych frakcji i praktycznie nigdy nie stosuje się złomu krzemionkowego. Cegła czerwona ma przede wszystkim wytrzymać obciążenia konstrukcyjne oraz posiadać dobrą izolację, a nie ekstremalną odporność na wysoką temperaturę i szoki termiczne, jak prostki ogniotrwałe. Kafle również wytwarza się z glin szlachetnych, często z dodatkiem szamotu, ale ich głównym celem jest uzyskanie ładnej powierzchni i odpowiedniej barwy po szkliwieniu – nie stosuje się tam tak wysokiego udziału kwarcu o różnych frakcjach. Najczęstszym błędem jest utożsamianie obecności kwarcu z surowcami do wyrobów ceramicznych ogólnie, jednak w praktyce rodzaj użytego kwarcu, jego ilość, frakcja oraz obecność złomu krzemionkowego sugerują bardzo wyraźnie produkcję wyrobów ogniotrwałych. Prostki ogniotrwałe muszą wytrzymać agresywne warunki pracy w piecach przemysłowych, a taki skład zapewnia im odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i odporność na wysokie temperatury. Standardy branżowe, np. PN-EN 12475, bardzo ściśle określają parametry materiałów ogniotrwałych, w tym poziom zanieczyszczeń i frakcji materiału. Z mojego doświadczenia – nawet najlepszy kafel czy cegła z takiej mieszanki nie spełniałby podstawowych wymagań użytkowych, nie mówiąc o estetyce czy trwałości na warunki atmosferyczne. Takie błędne skojarzenia wynikają zwykle z pomylenia typowych surowców dla ceramiki użytkowej z materiałami typowo ogniotrwałymi.