Kwalifikacja: CES.03 - Organizacja i kontrolowanie procesów w przemyśle ceramicznym

Przemyślając sposoby składowania surowców krzemionkowych, trzeba wziąć pod uwagę ich właściwości fizyczne i wymogi technologiczne produkcji ceramiki szlachetnej. Największym problemem jest wilgoć oraz zanieczyszczenia – a otwarte hałdy lub boksy odkryte, nawet jeśli utwardzone, nie zabezpieczają materiału przed opadami, pyłem czy wahaniami temperatury. Przechowywanie krzemionki na hałdach to praktyka stosowana czasem przy surowcach mniej wrażliwych, na przykład w przemyśle cementowym, ale kompletnie nie sprawdza się w branży ceramiki szlachetnej, gdzie nawet śladowe zanieczyszczenie albo zawilgocenie wsadu może skutkować całymi partiami wadliwego produktu. Magazyn pod zadaszeniem, ale bez szczelnych ścian, też nie rozwiązuje problemu – deszczowy wiatr, kurz czy resztki organiczne mogą łatwo dostawać się do surowca. Moim zdaniem wiele osób myli te rozwiązania, bo w praktyce magazyny zadaszone widuje się w mniej wymagających branżach, gdzie surowiec nie musi być aż tak czysty i suchy. Jednak w przypadku ceramiki szlachetnej liczy się absolutna kontrola nad środowiskiem magazynowania, a tę dają tylko magazyny betonowe kryte – to norma w każdej nowoczesnej wytwórni porcelany czy wyrobów fajansowych. Tak samo magazyn odkryty, nawet jeżeli utwardzony, nie daje żadnej ochrony przed wodą gruntową czy śniegiem. Dobór niewłaściwego miejsca przechowywania to klasyczny przykład nieznajomości specyfiki materiału i wymagań procesowych. W branży ceramicznej nie ma miejsca na kompromisy – odpowiednie magazynowanie to podstawa jakości i bezpieczeństwa procesu.