Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Pojawia się często przekonanie, że skoro czymś trzeba wypełnić przestrzeń wokół sondy, to najlepiej sięgać po różnego rodzaju gotowe mieszanki budowlane czy nawet odpady poprzemysłowe. Jednak w praktyce, ani mieszanina żwirowo-gipsowo-wapienna, ani granulowany żużel paleniskowy, ani tradycyjna zaprawa cementowo-wapienna nie nadają się do tego celu. Te materiały mogą bowiem poważnie zaburzyć parametry geologiczne gruntu, a nawet prowadzić do lokalnych zanieczyszczeń środowiska. Na przykład zaprawa cementowo-wapienna wykazuje zupełnie inne przewodnictwo cieplne niż otaczający grunt, co powoduje spadek sprawności wymiany ciepła pomiędzy sondą a podłożem. Z kolei żużel paleniskowy bywa czasem stosowany w budownictwie drogowym, ale ze względu na obecność związków szkodliwych nie powinien trafiać do głębokich odwiertów. Jest też kwestia mechanicznego oddziaływania – niektóre mieszanki po związaniu mogą nawet prowadzić do mikropęknięć w sondzie, jeśli będą zbyt sztywne lub ekspansywne podczas wiązania. Spotkałem się z opinią, że mieszanina żwirowo-gipsowo-wapienna zapewnia lepszą stabilność, ale to nie jest zgodne z wytycznymi branżowymi – materiały takie nie zapewniają odpowiedniej szczelności i mogą tworzyć mostki termiczne. Bardzo łatwo tutaj o błąd myślowy: skoro coś dobrze się sprawdza przy fundamentach czy w innych konstrukcjach, to nada się i tutaj. Niestety, w przypadku odwiertów pod pompy ciepła mamy bardzo specyficzne wymagania środowiskowe i techniczne. Dobrym standardem, potwierdzonym choćby przez VDI 4640, jest stosowanie materiału pochodzącego z odwiertu, bo to gwarantuje kompatybilność chemiczną i fizyczną, a także pozwala zachować naturalne warunki przewodzenia ciepła. Stosując obce materiały, narażamy się na poważne problemy z eksploatacją i ewentualne szkody środowiskowe. To nie jest miejsce na eksperymenty z zaprawami czy przemysłowymi odpadami.