Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wypełnienie przestrzeni wokół sondy gruntowej nie powinno być wykonywane przy użyciu przypadkowych materiałów takich jak mieszaniny żwirowo-gipsowo-wapienne, granulowany żużel paleniskowy czy zaprawa cementowo-wapienna. Te rozwiązania często pojawiają się jako "patenty" na budowach, ale z punktu widzenia fizyki i przepisów to zwyczajnie nie działa dobrze. Przede wszystkim – mieszanki zawierające gips, wapno czy cement mają inną przewodność cieplną niż naturalny materiał z odwiertu i mogą tworzyć bariery termiczne, które skutecznie ograniczają wymianę ciepła pomiędzy sondą a gruntem. Żużel paleniskowy, chociaż wygląda niepozornie, może być zanieczyszczony substancjami szkodliwymi dla środowiska, a do tego nie zapewnia odpowiedniej stabilności i szczelności konstrukcji – woda potrafi się przez taki materiał przedostawać, co może prowadzić do zanieczyszczenia głębszych warstw wodonośnych. Zaprawa cementowo-wapienna z kolei bywa zbyt sztywna – przy zmianach temperatur i naturalnych ruchach gruntu potrafi pękać, tworząc szczeliny powietrzne, które bardzo mocno osłabiają wymianę ciepła. Często spotykam się z myśleniem, że "coś ciężkiego i szczelnego" będzie najlepsze – a właśnie nie, bo taka masa nie współpracuje z systemem wymiany ciepła i może nawet uszkodzić sondę. Z doświadczenia wiem, że najwięcej problemów z awariami czy słabą wydajnością pompy ciepła bierze się z nieprawidłowego wypełnienia odwiertu "kombinowanymi" materiałami. Dobre praktyki branżowe i wytyczne, np. PORT PC czy normy europejskie, jasno zalecają stosowanie materiału pochodzącego z odwiertu – bo tylko wtedy mamy pewność, że instalacja będzie działać długo, stabilnie i ekologicznie. Zamiast eksperymentować, lepiej postawić na sprawdzone rozwiązania – to się zwyczajnie opłaca na dłuższą metę.