Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W branży chłodniczej często spotykam się z nieporozumieniami dotyczącymi sposobu opróżniania instalacji, szczególnie jeśli chodzi o formę i drogę przemieszczania czynnika. Zasysanie cieczy przez sprężarkę i przetłaczanie jej do butli, nawet przez skraplacz, jest ryzykowne, bo grozi uderzeniem hydraulicznym i poważnymi uszkodzeniami sprężarki – to błąd techniczny, którego branża zdecydowanie unika. Sprężarki tłokowe i spiralne są projektowane głównie do sprężania pary, a ciecz może doprowadzić do zatarcia lub zniszczenia zaworów. Jeżeli chodzi o przetłaczanie pary przez parownik, taki kierunek nie ma uzasadnienia praktycznego – parownik służy do odparowywania, nie do skraplania czy odzysku, więc nie wykorzystuje się go do tej procedury. Często myli się też rolę skraplacza i parownika – skraplacz podczas odzysku pozwala zamienić parę w ciecz, którą łatwiej magazynować w butli, a przy odparowniku nie osiągniemy takiego efektu. Z mojej praktyki wynika, że takie pomyłki wynikają z błędnego wyobrażenia o obiegu czynnika albo z niewłaściwego zrozumienia, jak działają poszczególne elementy instalacji. W dobrych praktykach podkreśla się, by zawsze unikać przepływu cieczy przez sprężarkę oraz korzystać ze skraplacza podczas opróżniania instalacji metodą gazową. To nie tylko kwestia bezpieczeństwa sprzętu, ale też spełnienia norm środowiskowych i prawidłowego odzysku wszystkich frakcji czynnika. Zdecydowanie warto pamiętać, że każda operacja powinna być przeprowadzana zgodnie z zaleceniami producenta i obowiązującymi przepisami, bo to gwarantuje bezpieczeństwo, efektywność oraz minimalizuje straty czynnika i ryzyko dla środowiska.