Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Przy szacowaniu ilości ciepła potrzebnej do schłodzenia lub ogrzania wody, warto zawsze bardzo dokładnie przeanalizować jednostki i cały proces myślowy. Często spotykam się z sytuacjami, gdzie ktoś podstawiłby dobre liczby do wzoru, ale pomyliłby się na etapie przeliczania kJ na MJ lub odwrotnie. To bardzo powszechny błąd, bo przecież 84 kJ lub 840 kJ wydaje się logiczne, jeśli zapomnimy, że woda ma dużą pojemność cieplną, a masa 1 tony to aż 1000 kg. W praktyce przemysłowej takie pomyłki mogą prowadzić do zupełnie błędnych założeń projektowych, np. niedowymiarowania urządzeń chłodniczych czy grzewczych. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszą pułapką jest nieuwzględnienie wszystkich zer przy przeliczaniu jednostek, szczególnie kiedy w grę wchodzą duże masy i różnice temperatur. Wbrew pozorom, 84 kJ czy nawet 840 kJ to zbyt mało energii, by schłodzić tak dużą masę wody o 20 stopni. W praktyce inżynierskiej 1 MJ to aż 1000 kJ, więc łatwo tu zgubić skalę. Odpowiedzi 84 kJ i 840 kJ wynikają najczęściej z błędnego podstawienia masy bez zamiany ton na kilogramy lub złego przeliczenia jednostek energii. Natomiast 8,4 MJ to dziesięciokrotnie za mało – co wskazuje na pomyłkę w obliczeniach lub błędne przyjęcie różnicy temperatur, być może zrealizowano tu obliczenia dla 2 K a nie 20 K. Dobra praktyka to zawsze sprawdzić, czy wynik jest w odpowiednich jednostkach i czy skala pasuje do rzeczywistego procesu. W branży energetycznej takie błędy są niedopuszczalne, bo mogą skutkować nieefektywnym działaniem całych systemów. Dlatego warto wyrobić sobie nawyk dokładnego sprawdzania jednostek i przeliczania wszystkiego na końcu. To naprawdę się przydaje, nie tylko na egzaminach.