Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Z mojego doświadczenia wynika, że przy odczycie parametrów powietrza z wykresu Moliera łatwo popełnić kilka typowych błędów. Często myli się np. położenie izoterm z izohumami, albo zakłada się, że im wyższa temperatura, tym niższa wilgotność – co nie zawsze się sprawdza w rzeczywistości. Wariant z temperaturą –5°C i wilgotnością 90% dotyczy raczej powietrza zewnętrznego zimą, mocno przesyconego parą wodną przy bardzo niskich temperaturach – takie warunki praktycznie nie występują wewnątrz budynków i zupełnie nie pasują do punktu zaznaczonego na wykresie. Z kolei temperatura 0°C i wilgotność 60% to też układ charakterystyczny dla zimnych, wilgotnych przestrzeni, raczej piwnic czy chłodni, a nie typowych pomieszczeń wentylowanych czy klimatyzowanych. Wariant 40°C i wilgotność 20% to już zupełnie ekstremalne warunki, spotykane zwykle na pustyniach albo w nagrzanych samochodach – na wykresie taki punkt jest znacznie wyżej i bardziej po prawej. Dużo osób popełnia błąd, patrząc tylko na krzywą temperatury, bez uwzględniania, jak rozchodzą się linie wilgotności względnej – a one są nachylone pod kątem i nie zawsze idą równolegle do innych. W branżowych analizach i przy projektowaniu systemów HVAC takie przeoczenie może prowadzić do błędnych założeń, na przykład przewymiarowania lub niedoszacowania urządzeń. Warto pamiętać, że prawidłowa interpretacja wykresu Moliera to nie tylko odczyt punktów, ale przede wszystkim rozumienie zależności termodynamicznych powietrza – szczególnie jeśli chodzi o komfort cieplny ludzi i sprawność energetyczną instalacji. Praktyka pokazuje, że korzystanie z wykresu wymaga odrobiny wprawy, ale bez tej umiejętności trudno mówić o profesjonalnej obsłudze urządzeń klimatyzacyjnych czy wentylacyjnych.