Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Proces odtajania parownika w mroźni przy użyciu gorących par czynnika wymaga bardzo precyzyjnej konfiguracji układu. Najczęstszy błąd polega na uruchomieniu wentylatora podczas odtajania – choć wydaje się, że usprawni on rozprowadzenie ciepła, w rzeczywistości prowadzi do niekontrolowanego wzrostu temperatury w całej komorze i rozprzestrzeniania wilgoci, co jest niezgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Zostawianie wentylatora włączonego podczas odszraniania to naprawdę częsta pomyłka początkujących techników, a potem dziwią się, że produkty mają niepożądany nalot lub zbyt szybko chłodnia wilgotnieje. Zawór Z1 musi być otwarty, by gorące pary mogły dotrzeć do parownika. Jeśli zostanie zamknięty lub jeśli Z2 jest otwarty – to para omija parownik i nie spełnia swojej roli, a cały proces staje się nieskuteczny. Grzałka powinna być zawsze włączona w trakcie odtajania, bo przyspiesza rozpuszczanie lodu, a współdziałanie gorącego czynnika i grzałki to sprawdzona metoda, stosowana od lat w systemach przemysłowych. Często spotykam się z myśleniem, że wystarczy samo ciepło grzałki lub wentylator – niestety, to rzadko się sprawdza przy dużych zamrożeniach. Z kolei pozostawienie obu zaworów otwartych lub zamkniętych nie kieruje par we właściwe miejsce albo uniemożliwia przepływ czynnika. To podstawowe zasady automatyki chłodniczej, których uczą już na pierwszych praktykach w technikum. Każde odchylenie od tej logiki sprawia, że proces odtajania nie tylko jest nieskuteczny, ale może prowadzić do uszkodzeń układu lub wzrostu kosztów eksploatacji. Warto więc zawsze kierować się schematem działania i doświadczeniem operatorów – takie ustawienie, jakie jest poprawne w tym pytaniu, to naprawdę sprawdzona, praktyczna opcja i zgodna ze wszystkimi standardami branżowymi.