Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo odpowiedzi różnią się tylko niewielkimi wartościami, ale to właśnie precyzja jest tutaj najważniejsza. Jeśli ktoś wybrał inną wartość niż 0,61 MPa, to prawdopodobnie skupił się na złym wierszu tabeli lub pomylił czynniki chłodnicze. Gdy ustawimy presostat minimalny na 0,44 lub 0,52 MPa, czyli wartościach odpowiadających niższym temperaturom (-10°C i -5°C dla R404A), to urządzenie wyłączyłoby się za wcześnie, zanim temperatura parowania osiągnęłaby 0°C. To mogłoby prowadzić do zbyt częstych przerw w pracy i niedochłodzenia medium, co w praktyce objawia się słabym chłodzeniem albo nawet niepotrzebnym alarmem serwisowym. Z kolei wybór wartości 0,71 MPa, odpowiadającej +5°C, oznaczałby, że presostat zadziała za późno, czyli parownik osiągnie wyższą temperaturę parowania niż była wymagana – tak samo można niepotrzebnie obciążyć sprężarkę i wpłynąć negatywnie na jakość chłodzenia, szczególnie gdy system pracuje na granicy swoich parametrów. Typowym błędem w takich zadaniach jest nieuwzględnienie, że nastawa presostatu powinna być dopasowana ściśle do ciśnienia nasycenia dla wymaganej temperatury parowania i konkretnego czynnika chłodniczego, a nie do wartości „zbliżonej” czy „średniej”. W praktyce zawodowej zawsze korzysta się z tabel ciśnień nasycenia – to nie tylko teoria z podręcznika, ale ważny element poprawnego i bezpiecznego działania całego układu chłodniczego. Z mojego doświadczenia błędne nastawy presostatów wynikają najczęściej z pośpiechu, niedokładnego odczytania tabeli lub braku świadomości, jak duże znaczenie mają nawet takie drobne różnice wartości. W chłodnictwie liczy się każdy szczegół, bo od tego zależy zarówno niezawodność, jak i bezpieczeństwo eksploatacji sprzętu.