Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wybór innej substancji niż ciekły azot do zamrażania kriogenicznego to dosyć częsty błąd wynikający z nie do końca jasnego rozróżnienia pomiędzy różnymi technikami chłodzenia wykorzystywanymi w przemyśle spożywczym. Wilgotne powietrze faktycznie stosuje się w niektórych magazynach chłodniczych, ale zbyt wolno odbiera ciepło, więc nie sprawdza się tam, gdzie liczy się natychmiastowe zamrażanie i zachowanie struktury produktu. To raczej rozwiązanie używane przy przechowywaniu, a nie zamrażaniu kriogenicznym. Zimna solanka jest popularna przy tradycyjnym zamrażaniu ryb czy mięsa, bo dobrze przekazuje zimno i pozwala na równomierne obniżanie temperatury produktu. Jednak solanka nigdy nie osiąga aż tak niskich temperatur jak ciekły azot, więc kryształy lodu w produkcie są większe, co prowadzi do uszkodzeń tekstury po rozmrożeniu. Suchy azot to określenie, z którym można się spotkać, ale w tym kontekście najczęściej chodzi albo o gazowy azot (stosowany do atmosfer ochronnych), albo po prostu jest to pomyłka. W zamrażaniu kriogenicznym zawsze wykorzystuje się ciekły azot, bo tylko on zapewnia tak ekstremalnie szybkie i efektywne zamrażanie. Takie podejście wynika z dobrych praktyk branżowych, gdzie podstawą jest minimalizacja strat jakościowych żywności. Warto zwracać uwagę na precyzję w nazewnictwie – ciecz, a nie gaz, odpowiada za efekt zamrażania kriogenicznego. Z mojego doświadczenia wiem, że nieporozumienia wynikają często z mieszania pojęć dotyczących różnych technologii chłodniczych, dlatego warto sięgać po rzetelne źródła branżowe i dobrze rozumieć, na czym polega różnica między zwykłą chłodnią a zamrażarką kriogeniczną.