Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Analizując pozostałe odpowiedzi, łatwo zauważyć, że często myli się pojęcia dotyczące właściwości fizycznych czynników chłodniczych, zwłaszcza jeśli chodzi o ich palność i bezpieczeństwo użytkowania. R744 to nic innego jak dwutlenek węgla (CO2), czynnik niepalny, szeroko stosowany w instalacjach przemysłowych i coraz częściej w supermarketach czy systemach klimatyzacji autobusowej głównie ze względów ekologicznych. Jego największą wadą jest wysokie ciśnienie pracy, ale nie ma ryzyka zapłonu, nawet w przypadku dużego wycieku. R227 (heptafluoropropan, czasem używany jako środek gaśniczy) również jest uznawany za niepalny; wykorzystuje się go głównie tam, gdzie wymagana jest wysoka niezawodność i bezpieczeństwo pożarowe, na przykład w systemach przeciwpożarowych. R134a natomiast, pomimo że był przez lata bardzo popularny w klimatyzacji samochodowej i chłodnictwie komercyjnym, także nie jest klasyfikowany jako czynnik łatwopalny – według normy ISO 817 ma oznaczenie A1 (nietoksyczny, niepalny). Wydaje mi się, że błąd w rozpoznaniu właściwości tych czynników może wynikać z mylenia kwestii ekologii z bezpieczeństwem ogniowym albo z przyzwyczajenia do starszych oznaczeń, gdzie nie podkreślano aż tak mocno zagadnienia palności. W praktyce branżowej bardzo ważne jest, żeby zawsze sprawdzać oficjalne karty charakterystyki czynników (SDS), bo tylko wtedy mamy pewność, z czym pracujemy. Wybierając czynnik chłodniczy do konkretnej aplikacji, nie można kierować się wyłącznie jego popularnością czy niskim wpływem na atmosferę – trzeba brać pod uwagę wszystkie aspekty, w tym właśnie łatwopalność, wymagania wentylacyjne i dopuszczalne ilości czynnika w pomieszczeniu (np. zgodnie z normą PN-EN 378). Moim zdaniem zbyt pochopne zakładanie, że każdy nowoczesny czynnik jest bezpieczny pod każdym względem, może prowadzić do poważnych błędów projektowych i zagrożeń w eksploatacji.