To jest dokładnie ten zestaw czynności, który najczęściej widuję w serwisach klimatyzacji i na szkoleniach. Usuwanie i czyszczenie filtra siatkowego to podstawa – inaczej cały brud wraca do powietrza w pomieszczeniu. Parownik i wentylator wymagają mycia preparatem chemicznym, najlepiej takim, który rozpuszcza biofilm i tłuste osady – jeśli ten etap się pominie, wydajność klimatyzatora spada i rośnie ryzyko rozwoju pleśni. Bardzo ważne jest płukanie całości ciepłą wodą, bo resztki chemii mogą być szkodliwe, a dodatkowo wypłukuje się drobinki brudu. Osuszanie i użycie środka grzybobójczego to nie fanaberia – wilgoć i ciepło to raj dla grzybów, a przecież nikt nie chce, żeby z klimatyzatora leciały zarodniki. Z mojego doświadczenia użycie środka grzybobójczego na koniec daje ogromną różnicę, zwłaszcza w sezonie. Tak to się robi zgodnie z zaleceniami producentów i normami branżowymi, m.in. PN-EN 60335-2-40 czy instrukcjami Daikina czy Mitsubishi. Często pomija się ostatni krok, a potem pojawia się nieprzyjemny zapach i klient zgłasza reklamację. W praktyce warto też sprawdzić drożność rurki skroplin, ale to już dodatkowy, choć przydatny nawyk.
Czyszczenie i dezynfekcja klimatyzatora to proces, który wymaga nie tylko skuteczności, ale też delikatności, żeby nie uszkodzić żadnych elementów ani nie narazić użytkowników na szkodliwe substancje. W niektórych odpowiedziach pojawia się wymiana filtra na nowy – to nie zawsze konieczne, bo filtr siatkowy jest przeznaczony do mycia i wielokrotnego użytku; wymiana to raczej rzadkość, stosowana tylko przy poważnym uszkodzeniu. W przypadku używania wytwornicy ozonu – moim zdaniem to przesada, a wręcz zagrożenie dla zdrowia, bo ozon może powodować korozję i jest toksyczny, gdy nie zostanie właściwie usunięty z wnętrza urządzenia. Moczenie elementów w denaturacie to już kompletnie niezgodne ze sztuką – resztki alkoholu mogą być łatwopalne, a poza tym trudno potem wypłukać zapach. Przedmuchiwanie parownika sprężonym powietrzem nie jest skuteczne, jeśli wcześniej nie rozpuści się zanieczyszczeń odpowiednim środkiem chemicznym. Sprężone powietrze lepiej działa jako końcowy etap suszenia, a nie główny środek czyszczący. Z kolei zdejmowanie całej jednostki i mycie jej w wodzie z mydłem to już sposób ekstremalny i niepraktyczny – nie tylko jest to czasochłonne i grozi uszkodzeniem izolacji czy elektroniki, ale też niezgodne z instrukcjami producentów. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że mocny środek i siłowe mycie załatwią sprawę, ale niestety to niszczy sprzęt i skraca jego żywotność. Najlepsze efekty daje stosowanie sprawdzonych preparatów chemicznych, dokładne płukanie ciepłą wodą, osuszanie i precyzyjne użycie środków grzybobójczych – to standardowa procedura, którą polecają zarówno producenci, jak i wytyczne w branży HVAC. Myślę, że warto utrwalać sobie te dobre nawyki, bo potem mniej kłopotów z reklamacjami i serwisem.