Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Prawidłowe wykonanie odprowadzenia skroplin z jednostki wewnętrznej klimatyzatora opiera się zawsze na zapewnieniu swobodnego spływu kondensatu pod własnym ciężarem. W przypadku rozwiązań pokazanych na pozostałych trzech rysunkach pojawiają się błędy, które niestety są wciąż spotykane na budowach i w praktyce serwisowej. Gdy końcówka rury odprowadzającej znajduje się w zbiorniku z wodą, jak to widać na jednym z rysunków, bardzo łatwo dochodzi do cofania się nieprzyjemnych zapachów oraz zwiększonego ryzyka namnażania się bakterii, w tym także Legionelli. Poza tym, takie rozwiązanie może prowadzić do powstawania korka wodnego, który blokuje odpływ skroplin i w dłuższej perspektywie skutkuje wyciekami do wnętrza pomieszczenia. Zdarza się też, że projektanci czy instalatorzy stosują syfony wodne w instalacji odprowadzania skroplin – to może mieć sens tylko w szczególnych przypadkach, na przykład kiedy rura przechodzi przez pomieszczenie o wysokim podciśnieniu. Rysunki, na których końcówka rury jest wygięta w górę lub poprowadzona bez wyraźnego spadku, pokazują brak zachowania podstawowego wymogu, jakim jest swobodny, niezakłócony odpływ grawitacyjny. To typowy błąd instalacyjny wynikający z braku znajomości zasady działania grawitacyjnego odpływu lub z chęci „upchnięcia” rury w niewygodnej przestrzeni – niestety takie podejście prowadzi do zapowietrzenia instalacji oraz ryzyka cofania się wody do jednostki. Zapominanie o konieczności zachowania stałego spadku to absolutny klasyk na polskich budowach. W praktyce instalatorskiej zawsze trzeba pamiętać, że najmniej problematyczne i najbardziej trwałe są te rozwiązania, które pozwalają na płynny, niezakłócony odpływ skroplin – a więc rura bez zbędnych zagięć, bez końcówek zanurzonych w wodzie i zawsze z odpowiednim nachyleniem. Takie podejście pozwala uniknąć zbędnych awarii i dodatkowych interwencji serwisowych.