Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Często podczas pracy z klimatyzatorami pojawia się pokusa, żeby zaniżyć lub zawyżyć ilość czynnika chłodniczego, jednak w praktyce dokładność jest kluczowa. W omawianym przypadku błędne odpowiedzi wynikają z niewłaściwego odczytu tabeli lub nieuwzględnienia trybu pracy urządzenia. Dużą pomyłką jest stosowanie wartości przewidzianych wyłącznie dla chłodzenia (gdzie np. przy tych samych średnicach rur wskazano 15 g/m lub 20 g/m), podczas gdy pytanie jasno odnosi się do trybu grzania i chłodzenia – a tu tabela podaje 25 g/m. Jeżeli ktoś wybrał niższą wartość, mógł pomyśleć, że każda instalacja wymaga tej samej ilości czynnika niezależnie od rodzaju pracy lub po prostu źle dopasował średnicę rur. To typowy błąd logiczny: pomijanie zmiennych takich jak tryb pracy i nieczytanie instrukcji do końca. Z kolei przeszacowanie – czyli wybór zbyt dużej ilości – zwykle bierze się z przekonania, że „lepiej dodać więcej niż mniej”, co jest niebezpieczne dla pracy sprężarki i całego układu. Normy branżowe, zalecenia producentów i przepisy F-gazowe jasno mówią, że każda instalacja powinna być napełniana dokładnie tyle, ile wymaga instrukcja techniczna. Zbyt mała ilość czynnika powoduje niedochłodzenie i ryzyko oblodzenia, zbyt duża – przegrzanie sprężarki i spadek wydajności. Spotykam się z opiniami, że „kilkadziesiąt gramów w tę czy w tamtą nie zaszkodzi”, ale to nie jest podejście profesjonalne. W praktyce warto zawsze wracać do instrukcji – tabeli producenta, która precyzyjnie określa wartość, jaką należy zastosować, biorąc pod uwagę długość i średnicę rury, a także tryb pracy urządzenia. Tylko wtedy klimatyzator będzie działał sprawnie, wydajnie i bezpiecznie.