Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W analizowanym układzie agregatu chłodniczego łatwo się pomylić, bo komponenty są do siebie z pozoru podobne, a ich funkcje nierzadko są mylone przez osoby początkujące. Sprężarka – ta największa beczułkowata część z reguły stoi centralnie, a jej głównym zadaniem jest sprężanie czynnika chłodniczego i podnoszenie jego ciśnienia oraz temperatury. Bezpośrednio za sprężarką nie znajdziemy jednak wymiennika ciepła. Zbiornik oleju natomiast jest stosunkowo niewielkim elementem, odpowiedzialnym za gromadzenie i dystrybucję oleju do smarowania sprężarki – nie pełni żadnej roli w przekazywaniu ciepła z czynnika chłodniczego do otoczenia, więc jego obecność na wskazanym miejscu nie miałaby żadnego sensu praktycznego. Parownik to zupełnie inna bajka, bo właśnie tam czynnik chłodniczy odbiera ciepło z otoczenia (np. z komory chłodniczej) i paruje – zlokalizowany jest zawsze po stronie niskiego ciśnienia, daleko od skraplacza, który pracuje przy wysokim ciśnieniu i temperaturze. Naprawdę często widzę, że ktoś myli skraplacz z parownikiem, bo oba są wymiennikami ciepła, ale ich rola w cyklu pracy urządzenia jest zupełnie przeciwna. Z mojego doświadczenia wynika, że takie błędy biorą się głównie z braku zrozumienia schematu obiegu czynnika oraz nieznajomości podstaw pracy układów chłodniczych. Branżowe standardy, jak normy PN-EN 378, jasno definiują funkcje każdego z tych podzespołów. Rozpoznanie położenia i roli skraplacza to podstawa przy diagnostyce czy serwisie każdej chłodniczej instalacji – bez tej wiedzy bardzo łatwo popełnić kosztowne błędy zarówno projektowe, jak i eksploatacyjne.