Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wiele osób myli zawory serwisowe z innymi typami osprzętu w układach chłodniczych, zwłaszcza jeśli nie mają jeszcze dużego doświadczenia praktycznego. Zawory bezpieczeństwa mają zupełnie inną budowę i służą do ochrony instalacji przed nadmiernym wzrostem ciśnienia, są z reguły mniejsze i pracują automatycznie – nie nadają się do podłączania narzędzi serwisowych. Zawory rozprężne, zarówno termostatyczne, jak i automatyczne, montuje się natomiast w miejscach, gdzie czynnik chłodniczy przechodzi z wysokiego do niskiego ciśnienia (czyli między skraplaczem a parownikiem). Wyglądają one zupełnie inaczej, a ich głównym zadaniem jest zapewnienie właściwego dozowania czynnika. W tej sytuacji łatwo wpaść w pułapkę, kierując się ogólnymi skojarzeniami z branży chłodniczej, a nie konkretną analizą budowy i funkcji elementu na zdjęciu. Typowym błędem jest właśnie utożsamianie każdego zaworu z funkcją bezpieczeństwa lub rozprężania, a nie zwracanie uwagi na obecność gwintowanych złączy serwisowych – czyli tych zatyczek, pod którymi kryją się króćce do podłączenia manometru lub stacji odzysku czynnika. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów szuka odpowiedzi na zasadzie podobieństwa nazwy lub wyglądu, zamiast przeanalizować praktyczne zastosowanie i miejsce montażu. Prawidłowe rozpoznanie tych zaworów to kwestia praktyki i dokładnej obserwacji – dobre standardy branżowe wymagają, by instalacja była wyposażona właśnie w takie zawory serwisowe, bo bez nich obsługa i diagnostyka byłaby mocno utrudniona, a czasem wręcz niemożliwa. Warto też zapamiętać, że zawory te zawsze są montowane na przewodach cieczowym i gazowym, co pozwala szybko zidentyfikować ich przeznaczenie.