Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Patrząc na schemat układu chłodniczego, łatwo pomylić poszczególne komponenty, zwłaszcza jeśli nie zwraca się uwagi na to, co się dzieje z ciśnieniem i stanem skupienia czynnika roboczego w różnych częściach obiegu. Parownik to miejsce, gdzie czynnik chłodniczy odbiera ciepło z otoczenia i odparowuje, występuje tam niskie ciśnienie i niska temperatura – zwykle jest on umieszczony wewnątrz urządzenia chłodniczego (np. lodówki). Skraplacz natomiast znajduje się poza chłodzonym obszarem i tam czynnik chłodniczy oddaje ciepło, skraplając się – panuje w nim wysokie ciśnienie i wyższa temperatura. Zawór (najczęściej dławiący lub rozprężny) odpowiada za gwałtowne obniżenie ciśnienia i temperatury czynnika zanim trafi on do parownika, co umożliwia odbiór ciepła z komory chłodniczej. Typowym błędem jest utożsamianie sprężarki np. ze skraplaczem tylko dlatego, że oba komponenty są „na zewnątrz” komory chłodniczej, albo mylenie zaworu z częścią mechaniczną ze względu na jego istotność w obiegu. W rzeczywistości jednak element oznaczony cyfrą 1 na schemacie jest absolutnie charakterystyczny dla sprężarki – to ona generuje wysokie ciśnienie w całym układzie i umożliwia przepływ czynnika przez kolejne etapy. Warto pamiętać, że zarówno parownik, jak i skraplacz to wymienniki ciepła, nie zmieniają one energii mechanicznej czynnika, a jedynie służą wymianie ciepła między czynnikiem a otoczeniem lub medium chłodzonym. Sam zawór natomiast nie ma napędu mechanicznego ani nie generuje różnicy ciśnień, tylko ją wykorzystuje – jest w zasadzie punktem, w którym ciśnienie nagle spada. Moim zdaniem najczęstszą przyczyną złej odpowiedzi jest nieuwzględnienie symboliki oraz podpisów na schematach chłodniczych, bo niestety – bez tego łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że każdy „mechaniczny” element to sprężarka albo zawór. Na dobrych praktykach zawsze podkreśla się: patrz, gdzie jest podział na wysokie i niskie ciśnienie oraz jaki jest kierunek przepływu – to naprawdę najprostszy sposób, żeby poprawnie identyfikować elementy układu.