Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W przypadku zakończenia robót montażowych i rozruchu instalacji chłodniczej łatwo pomylić formalności, które są wymagane, z tymi, które są po prostu przydatne w późniejszej eksploatacji. Instrukcja konserwacji i smarowania oczywiście jest ważnym dokumentem, ale to raczej element dokumentacji techniczno-ruchowej (DTR), którą przekazuje producent lub wykonawca urządzenia, a nie protokół potwierdzający odbiór robót. Taka instrukcja przydaje się ekipie utrzymania ruchu czy serwisantom, ale nie jest oficjalnym dokumentem odbiorowym. Roczny plan napraw i przeglądów to bardziej narzędzie do zarządzania serwisem już w trakcie użytkowania instalacji, nie zaś dokument kończący montaż czy uruchomienie. Niestety, czasem spotykałem się z przekonaniem, że taki plan musi być przedstawiony od razu po odbiorze, ale według standardów branżowych to nie jest wymóg na etapie kończenia robót. Karta naprawy maszyny z kolei dotyczy zupełnie innych sytuacji – używa się jej przy awariach, serwisach czy naprawach, które już wystąpiły, a nie przy odbiorze nowej instalacji. Często można spotkać się z mylnym podejściem, że każdy dokument związany z maszyną jest dobry na każdym etapie, ale niestety tak nie jest. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczowe jest odróżnienie dokumentów eksploatacyjnych od tych formalno-odbiorowych. Odbiór robót i uruchomienie instalacji zawsze powinien być potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym, bo tylko on ma moc prawną i jest uznawany przez inwestora oraz inspektora nadzoru za podstawę przekazania odpowiedzialności za instalację. Pozostałe dokumenty są oczywiście ważne, ale stosowane już na innym etapie życia instalacji chłodniczej.