Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W chłodnictwie wybór materiałów konstrukcyjnych nie jest przypadkowy, a niestety bardzo często pojawia się błędne przekonanie, że skoro miedź czy jej stopy, jak mosiądz albo brąz, są szeroko stosowane w instalacjach z freonami, to i przy amoniaku się sprawdzą. Otóż nie, bo amoniak wchodzi w bardzo agresyjne reakcje z miedzią i jej stopami, prowadząc do powstawania niebezpiecznych związków, które mogą powodować nieszczelności, a nawet poważne awarie całych systemów. Brąz i mosiądz, mimo pewnych zalet w instalacjach wodnych czy gazowych, w kontakcie z amoniakiem bardzo szybko korodują. Znam przypadki, kiedy zastosowanie elementów z tych materiałów kończyło się nieplanowanymi przestojami i kosztownymi naprawami. Wydaje mi się, że wybór miedzi czy mosiądzu często wynika z przyzwyczajenia do innych typów instalacji, ale niestety w chłodnictwie amoniakalnym to poważny błąd. Z kolei stal, mimo że jest cięższa i trudniejsza w obróbce niż miedź, daje gwarancję odporności chemicznej na amoniak, wysokiej wytrzymałości mechanicznej oraz trwałości. Takie zalecenie można znaleźć w większości norm technicznych i podręczników dla chłodników – np. PN-EN 378 jasno wyklucza stosowanie miedzi i jej stopów w instalacjach amoniakalnych. Typowym błędem jest też kierowanie się tylko ceną materiału bez analizy jego kompatybilności chemicznej z czynnikiem chłodniczym. Bez znajomości tej zależności można nieświadomie narazić się na duże straty techniczne i finansowe. Dlatego właśnie stal jest jedynym słusznym wyborem w tym przypadku.