Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wielu początkujących techników chłodnictwa myli różne rodzaje zabezpieczeń ciśnieniowych i dopasowuje je do niewłaściwych parametrów pracy układu. Często spotykam się z przekonaniem, że presostat niskiego ciśnienia odpowiada również za kontrolę ciśnienia skraplania albo nawet ciśnienia tłoczenia – co w praktyce nie ma technicznego uzasadnienia. Ciśnienie skraplania oraz tłoczenia to parametry, które nadzorują inne czujniki, zazwyczaj tzw. presostat wysokiego ciśnienia (HP). To on wyłączy sprężarkę, gdy ciśnienie za wysoko wzrośnie np. z powodu zablokowanego skraplacza albo zbyt wysokiej temperatury otoczenia. Presostat niskiego ciśnienia natomiast analizuje ciśnienie po stronie ssawnej, czyli właśnie w parowniku. Zbyt niskie ciśnienie tłoczenia to w ogóle pojęcie mylące, bo sprężarka zawsze ma generować wyższe ciśnienie na tłoczeniu niż na ssaniu – jeśli jest odwrotnie, to już raczej poważna awaria lub uszkodzenie mechaniczne. Z kolei presostat olejowy stanowi całkiem osobny temat – monitoruje on różnicę ciśnień między stroną tłoczną a smarowaniem oleju wewnątrz sprężarki. Jego zadaniem jest chronić sprężarkę przed zatarciem na skutek utraty ciśnienia oleju, a nie reagować na parametry pracy czynnika chłodniczego w parowniku. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne przypisanie funkcji presostatów prowadzi nie tylko do niewłaściwej diagnostyki usterek, ale też do ryzyka poważnych i kosztownych awarii. Dlatego zawsze warto dokładnie przeanalizować schemat instalacji, znać zakresy działania poszczególnych zabezpieczeń i nie mylić ich roli. Rozróżnienie tych czujników to podstawa profesjonalnej obsługi układów chłodniczych – a niestety sporo osób nadal traktuje to po macoszemu. W praktyce każdy presostat ma swoje zadanie i warto się tego trzymać, zgodnie ze sztuką oraz dobrymi praktykami branży.