Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W branży chłodniczej łatwo natknąć się na różne nieporozumienia co do narzędzi i ich zastosowania. Często spotykanym błędem jest przekonanie, że detektor elektroniczny służy do kontroli szczelności podczas prób ciśnieniowych z azotem – w rzeczywistości w takiej próbie używa się zwykle manometru i wody z mydłem lub tzw. pianki, bo azot nie jest wykrywany przez czujniki elektroniczne tego typu. Tego urządzenia nie stosuje się również do pomiaru temperatury przegrzania czynnika chłodniczego – do tego wykorzystuje się raczej termometry kontaktowe lub pirometry, które pozwalają precyzyjnie określić różnicę temperatur między parownikiem a gazem w przewodzie ssawnym. Pomiar poziomu hałasu agregatu z kolei wymaga zupełnie innego sprzętu – specjalistycznego miernika dźwięku wyposażonego w odpowiednią kalibrację i filtrację szumów. Elektroniczne detektory nieszczelności są wyspecjalizowane do wykrywania obecności czynnika chłodniczego w powietrzu, co pozwala szybko i precyzyjnie zlokalizować wyciek, zwłaszcza tam gdzie metoda pianowa może być zawodna. Typowym błędem jest traktowanie tych urządzeń jako uniwersalnych testerów, podczas gdy ich skuteczność ogranicza się wyłącznie do szczelności układów już napełnionych. W praktyce technicznej liczy się umiejętność doboru właściwego narzędzia do konkretnego zadania – i tutaj bez dobrej znajomości działania takich detektorów łatwo o pomyłkę. Warto więc pamiętać, by nie mieszać ich funkcji z innymi przyrządami stosowanymi w chłodnictwie, bo wtedy łatwo o niewłaściwą diagnozę i niepotrzebne straty czasu na serwisie.