Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W temacie wentylacji i klimatyzacji w strefach zagrożonych wybuchem nietrudno się pomylić, bo to zagadnienie pełne różnych niuansów. Spora część osób zakłada, że jakiekolwiek zaawansowane rozwiązania techniczne, na przykład czujniki dwutlenku węgla czy specyficzne chłodnice, mogą być problemem, a w rzeczywistości nie są one kluczowe dla bezpieczeństwa przeciwwybuchowego. Czujniki CO2 są coraz popularniejsze w różnych instalacjach, ale ich obecność nie ma bezpośredniego związku z rozprzestrzenianiem się atmosfer wybuchowych – one raczej poprawiają komfort albo bezpieczeństwo zdrowotne, a nie wpływają na ryzyko eksplozji. Jeśli chodzi o chłodnice amoniakalne, to one rzeczywiście muszą być odpowiednio zabezpieczone i obsługiwane według konkretnych norm (ze względu na toksyczność amoniaku), ale sama ich obecność w przewodach nie stanowi automatycznie naruszenia zasad bezpieczeństwa wybuchowego. Najczęstszym błędem myślowym jest przyjęcie, że wszystkie dodatkowe elementy w instalacji mogą być zakazane w strefach EX – a tu raczej chodzi o sposób prowadzenia przewodów i możliwość rozprzestrzeniania się mieszanki wybuchowej. Nieprawidłowe jest też myślenie, że wyprowadzenie przewodów poza obiekt jest niebezpieczne – wręcz przeciwnie, to jedna z najlepszych praktyk, bo pozwala na skuteczne usuwanie zagrożenia na zewnątrz budynku. Tak naprawdę, kluczowe z punktu widzenia przepisów, jest niedopuszczalne łączenie przewodów z innych stref, bo to właśnie tworzy ryzyko przeniesienia substancji wybuchowych. Właśnie o takie szczegóły trzeba zadbać – żeby nie dopuścić do mieszania powietrza z różnych stref, niezależnie od tego, jakie urządzenia czy czujniki się tam znajdują. Na tym polega prawdziwa sztuka projektowania instalacji w strefach EX.