Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wydaje się, że często myli się, który element układu chłodniczego odpowiada za faktyczne pochłanianie ciepła od produktów chłodzonych. Niektórzy zakładają, że jeśli skraplacz jest chłodzony przez powietrze lub wodę, to tam zachodzi odbiór ciepła – w rzeczywistości w skraplaczu ciepło jest już oddawane do otoczenia, a nie pochłaniane od chłodzonych produktów. Mieszanina wody i amoniaku to coś charakterystycznego dla absorpcyjnych układów chłodniczych, które w praktyce działają zupełnie inaczej niż sprężarkowe, dlatego to nie ma zastosowania w klasycznej chłodziarce czy chłodni. Często też pojawia się przekonanie, że powietrze chłodzące skraplacz albo woda chłodząca parownik są odpowiedzialne za odbiór ciepła od produktów. Tak naprawdę ich rola ogranicza się tylko do pomocniczego schładzania elementów układu – powietrze odbiera ciepło od gorącego skraplacza, żeby czynnik mógł się tam skroplić, ale to już jest energia wyniesiona z komory przez czynnik. Woda schładzająca parownik to raczej rzadko spotykany przypadek i jest to rozwiązanie stosowane tylko w specyficznych układach, a nie w typowych chłodziarkach czy komorach magazynowych. Główny błąd polega na pomyleniu miejsca, gdzie zachodzi zasadnicza wymiana ciepła z produktami – tym miejscem zawsze jest parownik, ponieważ tam czynnik chłodniczy odparowuje, pobierając energię cieplną z wnętrza komory. To podstawowa zasada, którą warto wykuć na blachę, bo od niej zależy cała logika działania chłodnictwa sprężarkowego. W praktyce, jeśli nie rozumiemy tej kolejności, łatwo potem popełnić błędy przy projektowaniu czy serwisowaniu instalacji.