Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W praktyce zawodowej można się często spotkać z myśleniem, że zawór pływakowy powinien być instalowany gdzieś tam przy skraplaczu albo nawet przy zbiorniku cieczy, ale to raczej takie skróty myślowe mogące wynikać z ogólnej niewiedzy o funkcji poszczególnych elementów instalacji chłodniczej. Skraplacz, jak sama nazwa wskazuje, służy do oddawania ciepła i zamiany par czynnika w ciecz — nie reguluje się tam wprost ilości czynnika, bo nie zachodzi potrzeba dynamicznego sterowania jego poziomem. Zawór pływakowy przy skraplaczu mógłby wręcz przeszkadzać, bo jego zadaniem nie jest utrzymanie określonego poziomu cieczy, tylko sprawne odprowadzenie jej do dalszych etapów obiegu. Z kolei dochładzacz odpowiada za dodatkowe schłodzenie cieczy, żeby poprawić wydajność chłodzenia — nie wymaga kontroli poziomu na takiej zasadzie jak parownik, bo płyn przepływa tam w sposób ciągły i nie grozi mu „praca na sucho”. Jeśli chodzi o zbiornik cieczy, to czasem można spotkać rozwiązania, gdzie stosuje się tam pewnego rodzaju kontrolę poziomu, ale nie zawór pływakowy sterujący bezpośrednim dopływem do układu, tylko raczej zabezpieczenia przed przepełnieniem czy wyciekiem. Kluczowy błąd w rozumowaniu to utożsamianie zaworu pływakowego z ogólną kontrolą poziomu cieczy wszędzie, gdzie płyn się zbiera, zamiast z miejscem, gdzie faktycznie od tego zależy praca całego procesu, czyli właśnie z parownikiem. W branży chłodniczej bardzo mocno podkreśla się, że prawidłowa regulacja ilości czynnika na wejściu do parownika to fundament efektywnej, bezawaryjnej pracy instalacji. Standardy i instrukcje serwisowe praktycznie zawsze wskazują na parownik jako miejsce montażu tego typu automatyki, bo to tutaj zmiana poziomu cieczy przekłada się bezpośrednio na wydajność chłodzenia i bezpieczeństwo pracy sprężarki. Sprowadzanie funkcji zaworu pływakowego tylko do prostego ogranicznika poziomu cieczy gdziekolwiek w układzie to dość powszechny, ale niebezpieczny błąd, na który warto uważać zwłaszcza na początku przygody z chłodnictwem.