Kwalifikacja: ELE.03 - Wykonywanie robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Wielu uczniów ma problem z właściwym odczytem temperatury przegrzania, bo często myli się różne etapy analizy parametrów czynnika chłodniczego. Najczęstszy błąd polega na tym, że wybiera się temperaturę nasycenia z tabeli jako końcowy wynik, zupełnie pomijając temperaturę na wyjściu z parownika. To niestety nie daje rzeczywistego obrazu przegrzania, bo przegrzanie to zawsze różnica pomiędzy temperaturą rzeczywistą czynnika na wyjściu z parownika a temperaturą nasycenia przy danym ciśnieniu ssania. Jeśli ktoś wskazuje od razu temperaturę -15ºC, to zatrzymuje się za wcześnie – to dopiero punkt wyjścia do dalszych obliczeń. Z kolei wybieranie wartości 7ºC czy -8ºC wynika pewnie z błędnego zrozumienia różnicy temperatur, czasem przez przeoczenie znaku przy odejmowaniu, albo przez pomyłkę w odczycie z tabeli – co w sumie nie jest dziwne, bo w pośpiechu łatwo się pogubić. Warto pamiętać, że w praktyce serwisowej liczy się właśnie to przegrzanie, a nie sama temperatura nasycenia, bo to ono określa bezpieczeństwo pracy sprężarki i efektywność wymiany ciepła. Typowe wartości przegrzania dla R290 mieszczą się w zakresie 5-10ºC, więc wynik poniżej zera albo dokładnie równy temperaturze nasycenia sugeruje poważny błąd pomiaru lub złe zrozumienie procesu. Z mojego doświadczenia wynika też, że początkujący często gubią się, co dokładnie mają wyznaczyć – dlatego zawsze warto pamiętać: najpierw znajdź temperaturę nasycenia dla zadanego ciśnienia ssania (tabela), potem odejmij ją od temperatury na wyjściu z parownika. Innej drogi nie ma, jeśli chcemy trzymać się standardów branżowych i dobrych praktyk serwisowych.