Zasada ochrony przed kondensacją skupia się na takim doborze i wykonaniu izolacji termicznej, by powierzchnia izolacji na tzw. powierzchni zimnej – czyli np. na przewodzie z zimną wodą, instalacji chłodniczej albo rurze wentylacyjnej – miała zawsze temperaturę wyższą od punktu rosy powietrza w otoczeniu. To właśnie uniemożliwia wykraplanie się pary wodnej z powietrza i powstawanie wilgoci na powierzchni. W praktyce każdy technik HVAC czy instalator wie, że zjawisko kondensacji bardzo łatwo prowadzi do uszkodzeń izolacji, korozji rur czy nawet powstawania pleśni, co jest bardzo kłopotliwe w eksploatacji. Stąd dobór materiałów izolacyjnych – ich grubość, szczelność (ważne: brak mostków termicznych i szczelin!) – musi być zgodny z normami branżowymi, np. PN-EN 14303. Z mojego doświadczenia warto też zwrócić uwagę na szczelność połączeń, szczególnie w miejscach podparć rur czy zaworów, bo tam najczęściej pojawia się problem z kondensacją. Najlepszym sposobem na ochronę przed rosą jest właśnie zapewnienie tej „ciepłoty” izolacji, nawet jeśli na zewnątrz rury panują niskie temperatury. To jest taka podstawowa, ale mega ważna zasada w praktyce wykonawstwa instalacji chłodniczych i klimatyzacyjnych. Warto też wspomnieć, że projektanci kierują się nie tylko tabelami, ale i własną praktyką – często lepiej dać minimalnie grubszą izolację niż ryzykować zawilgocenie. To się po prostu opłaca na dłuższą metę.
Izolacja przeciwkondensacyjna to jeden z najważniejszych aspektów w branży HVAC, chłodnictwie czy instalacjach sanitarnych. Bardzo często spotykam się z błędnym założeniem, że ochrona przed kondensacją polega na odizolowaniu powierzchni ciepłej. To nie do końca prawda, bo głównym źródłem problemów z wykraplaniem wilgoci są elementy chłodniejsze niż otaczające je powietrze. Jeśli izolujemy powierzchnię ciepłą z myślą o kondensacji, to po prostu mijamy się z celem – chodzi przecież o to, by para wodna nie osiadała na tych najzimniejszych powierzchniach, gdzie jej temperatura jest niższa niż punkt rosy. Z kolei założenie, że temperatura powierzchni izolacji powinna być niższa od temperatury punktu rosy, prowadziłoby wprost do powstania kondensatu – para wodna natychmiast wykropli się na takiej powierzchni, generując wilgoć, korozję i przyspieszone niszczenie materiałów albo nawet awarie systemu. To jest, moim zdaniem, dość podstawowe nieporozumienie techniczne. Najczęściej wynika z braku zrozumienia, czym jest punkt rosy i jak działa izolacja. Z mojej praktyki wynika, że nawet doświadczeni technicy czasem mylą zadania izolacji termicznej (gdzie chodzi o ograniczenie strat ciepła) z izolacją przeciwkondensacyjną, której kluczowym parametrem jest właśnie powierzchnia izolacji – jej temperatura względem otoczenia. Dlatego zawsze trzeba podejść do tematu świadomie: najważniejsze jest szczelne okrycie zimnej powierzchni i takie dobranie izolacji, by jej wierzch miał temperaturę wyższą od punktu rosy. W przeciwnym razie, nawet dobra izolacja nie spełni swojej roli i po prostu nie uchronimy się przed skutkami kondensacji.