Kwalifikacja: ELE.04 - Eksploatacja i organizacja robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

W praktyce chłodniczej nietrudno popełnić błąd przy doborze komponentu, jeżeli analizuje się jedynie moc elektryczną agregatu lub samą tabelę katalogową bez uwzględnienia współczynnika wydajności chłodniczej (COP). Typowym błędem jest przyjęcie, że moc elektryczna agregatu odpowiada bezpośrednio wymaganej wydajności chłodniczej – a przecież to tylko energia pobierana przez sprężarkę, a nie faktyczne odprowadzone ciepło. Zdarza się, że ktoś wybiera model chłodnicy na podstawie tego parametru, np. EP 80 (0,55 kW) lub EP 100 (0,77 kW), co w tym przypadku jest poważnym niedoszacowaniem potrzeb układu. Przy COP w przedziale 3,0–3,5 agregat o mocy 0,5 kW daje nam od 1,5 do 1,75 kW mocy chłodniczej – a to już wykracza poza możliwości tych mniejszych modeli. Wybór zbyt małej chłodnicy prowadzi w praktyce do zbyt wysokiej temperatury medium, obniżenia efektywności całego systemu oraz skrócenia żywotności sprzętu. Z kolei przewymiarowanie typu EP 300, choć wydaje się „bezpieczne”, niesie za sobą ryzyko przechłodzenia, niepotrzebnych strat energetycznych i obniżenia sprawności systemu. Z mojego punktu widzenia, takie decyzje zwykle wynikają z nieuwzględnienia rzeczywistego zapotrzebowania cieplnego lub kierowania się zasadą „im większe, tym lepsze”, co rzadko sprawdza się w chłodnictwie komercyjnym. Warto więc zawsze dokładnie przeliczyć wydajność na bazie COP i wybrać model, który spełnia normatywne wymagania oraz zalecenia producentów, a nie sugerować się wyłącznie prostą tabelą czy intuicją. Takie podejście pozwala uniknąć kosztownych błędów i problemów eksploatacyjnych.