Kwalifikacja: ELE.04 - Eksploatacja i organizacja robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Analizując cykl remontowy przedstawiony na schemacie, można zauważyć wyraźną logikę powiązań między przeglądami, naprawami bieżącymi, średnimi oraz głównymi. Często spotykany błąd polega na założeniu, że po naprawie średniej, podobnie jak po innych interwencjach, przegląd powinien być wykonany po równych odstępach czasowych, np. 3 000 czy 5 000 godzin. Tymczasem w praktyce przemysłowej takie interwały są ściśle powiązane z cyklem żywotności urządzenia, a nie z intuicyjnymi, okrągłymi liczbami. Schemat wyraźnie pokazuje, że po naprawie średniej (S – 6 000 godzin) przegląd powinien nastąpić po 1 000 godzin, czyli przy 7 000 godzinach pracy. Moim zdaniem, wybierając odpowiedzi typu 3 000 czy 5 000 godzin, łatwo ulec złudzeniu, że harmonogram ma swobodny charakter, podczas gdy każdy krok wynika z precyzyjnie rozpisanej sekwencji. Niektórym może się wydawać, że naprawy bieżące lub główne wyznaczają kolejne przeglądy, jednak w rzeczywistości przeglądy są równomiernie rozmieszczone według okresu eksploatacji i muszą być przestrzegane niezależnie od większych napraw. W środowisku technicznym brak znajomości takich szczegółów prowadzi do niepotrzebnych przestojów lub – co gorsza – do poważnych awarii spowodowanych zbyt rzadkimi kontrolami. Warto zawsze dokładnie analizować schematy cykli remontowych oraz opierać się na praktykach rekomendowanych przez producentów i normy branżowe, gdzie szczególny nacisk kładzie się na systematyczność oraz precyzję w planowaniu działań eksploatacyjnych. Przekonanie, że przegląd można wykonać znacznie wcześniej lub później, prowadzi do nieefektywnego zarządzania sprzętem i pomija podstawową ideę profilaktyki technicznej.