Kwalifikacja: ELE.04 - Eksploatacja i organizacja robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Oszronienie korpusu sprężarki często mylnie kojarzy się z obecnością wilgoci w układzie, zbyt małą ilością oleju albo zapowietrzeniem instalacji chłodniczej – te przekonania wynikają z pewnych uproszczeń, które pojawiają się na etapie nauki lub od osób mających niewielkie doświadczenie praktyczne. Wilgoć w układzie, chociaż jest bardzo niebezpieczna dla elementów jak zawory czy kapilara, nie prowadzi bezpośrednio do oszronienia sprężarki. Objawia się raczej zamarzaniem w newralgicznych punktach, powodując blokadę przepływu, ale nie taką ilość szronu na korpusie kompresora. Zbyt mała ilość oleju skutkuje głównie spadkiem smarowania, zwiększonym tarciem i przegrzewaniem – tu raczej zauważymy nagrzewanie się, a nie szron. Zapowietrzenie z kolei, czyli obecność powietrza, powoduje m.in. spadek wydajności, nierówne ciśnienia czy hałas, ale nie takie silne wychładzanie korpusu sprężarki, bo powietrze nie przechodzi w fazę ciekłą i nie wywołuje efektu zalewania. Typowym błędem jest utożsamianie każdego problemu z lodem czy szronem ze zjawiskiem wilgoci – to takie uproszczenie, które niestety prowadzi do nietrafionej diagnozy. Praktyka pokazuje, że najistotniejsze jest obserwowanie parametrów pracy, zwłaszcza przegrzania par czynnika na ssaniu – jeśli jest zbyt niskie lub równe zeru, sprężarka "dostaje" ciecz i wówczas od razu pojawia się szron na jej obudowie. Moim zdaniem, warto zawsze podchodzić do takich objawów szerzej, bo układy klimatyzacji i chłodnictwa mają swoją specyfikę i nie wszystko jest takie oczywiste, jak się wydaje na pierwszy rzut oka.