Kwalifikacja: ELE.04 - Eksploatacja i organizacja robót związanych z montażem instalacji i urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych oraz pomp ciepła

Podczas obliczania wymaganej wydajności wentylatora najczęściej popełnia się błąd na etapie wyliczenia objętości powietrza do wymiany. Zbyt niska wartość, np. 100 m³/h czy 300 m³/h, wynika często z nieuwzględnienia całkowitej kubatury budynku albo pomyłki w mnożeniu przez wskaźnik wymian. W standardowych warunkach wentylacyjnych mieszkania lub biura liczy się objętość wszystkich pomieszczeń razem, nie tylko jednego pokoju. Wielu instalatorów patrzy tylko na powierzchnię największego pomieszczenia i bierze pod uwagę tylko jeden cykl wymiany powietrza, co zaniża wynik nawet dwukrotnie. 450 m³/h wydawać się może rozsądną opcją, bo to już wartość zbliżona, ale nadal nie spełnia wymagania dwukrotnej wymiany przy tej kubaturze. W rzeczywistości, zgodnie z normami polskimi i europejskimi, aby zapewnić odpowiednią jakość powietrza i komfort użytkowania, konieczne jest uwzględnienie wszystkich przestrzeni oraz właściwego wskaźnika wymian. Niższa wydajność powoduje, że wentylacja działa za słabo – w efekcie pojawiają się typowe problemy: zaduch, wilgoć, a nawet pleśń na ścianach. W praktyce, jeśli wentylator będzie miał zbyt małą moc, to nie zapewni skutecznej wymiany powietrza, szczególnie przy większej liczbie osób czy przy intensywniejszym użytkowaniu pomieszczeń. Z mojego doświadczenia wynika, że to dość częsty błąd, zwłaszcza gdy ktoś chce zaoszczędzić na wydajności, licząc na to, że „jakoś to będzie”. Takie podejście niestety nie sprawdza się w dłuższej perspektywie. Obliczenia pokazują jasno: suma powierzchni pomieszczeń razy wysokość daje 300 m³ kubatury, a przy dwukrotnej wymianie to właśnie 600 m³/h. Warto więc trzymać się tych zasad, bo tylko wtedy system wentylacji spełni swoją rolę i zapewni odpowiednie warunki w budynku.