Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Podczas obliczania potrzebnej długości rynny do orynnowania dachu najczęstszy błąd polega na nieuwzględnieniu wszystkich krawędzi połaci lub pominięciu mniejszych fragmentów takich jak wykusze czy dobudówki. Liczenie samych dłuższych boków dachu bez doliczenia wszystkich wystających elementów prowadzi do zaniżenia wyniku – stąd pojawiają się odpowiedzi typu 33 m czy 47 m. Często zdarza się, że ktoś skupia się tylko na głównym prostokącie, nie zauważając, że każdy dodatkowy fragment dachu generuje kolejne metry, które trzeba zabudować rynnami. Z drugiej strony, zawyżanie wyników, przykładowo wybór 66 m, może wynikać z podwójnego liczenia tych samych krawędzi, czyli np. jednoczesnego liczenia ścianek wykuszy i głównego dachu, które się pokrywają, albo doliczania długości, która tak naprawdę nie wymaga orynnowania (np. miejsca, gdzie dach styka się ze ścianą). Moim zdaniem takie pomyłki są bardzo częste, zwłaszcza przy bardziej złożonych rzutach, gdzie łatwo się pogubić. Dobra praktyka branżowa mówi, żeby zawsze dokładnie analizować rzut budynku i systematycznie wykreślać kolejne odcinki, które wymagają rynny – wtedy unika się przeoczeń. Standardy budowlane wręcz nakazują precyzyjne rozliczenie materiałów, bo każda pomyłka to realne straty finansowe na budowie. Warto też pamiętać, że w przypadku dachów wielopołaciowych lub z wykuszami niezbędna jest szczególna uwaga, bo nawet niewielkie fragmenty mogą w sumie dać kilka dodatkowych metrów. Najlepiej zawsze jeszcze raz prześledzić całość z rysunkiem i sprawdzić, czy żadna z krawędzi orynnowania nie została pominięta ani policzona podwójnie.