Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Przy obliczaniu ilości potrzebnej blachy do obróbki bardzo łatwo o drobne pomyłki, szczególnie jeśli chodzi o sumowanie wszystkich fragmentów przekroju. Dość częstym błędem jest nieuwzględnienie wszystkich boków lub przeliczanie ich bez uwzględnienia rzeczywistego rozwinięcia profilu. Zdarza się, że ktoś zbyt pochopnie zaokrągla wymiary lub nie przelicza jednostek, przez co wychodzi za mała lub za duża powierzchnia. Na przykład, niektórzy przyjmują tylko długość głównego odcinka (np. 140 mm) i mnożą przez długość szczytu, zapominając o bokach, które przecież też trzeba wygiąć z blachy. To prowadzi do niedoszacowania – wtedy wyniki rzędu 1,45 m² biorą się z tego, że nie policzono wszystkich elementów. Z drugiej strony, zbyt duża wartość, na przykład ponad 2,65 m², powstaje najczęściej przez doliczenie powierzchni powtarzających się, zakładów (których tu nie uwzględniamy) albo pomylenie szerokości rozwinięcia z szerokością całkowitą arkusza. Fachowa praktyka i standardy branżowe jasno mówią: sumuje się wszystkie odcinki przekroju blachy, dodaje się je do siebie i wynik, czyli szerokość rozwinięcia, mnoży się przez długość elementu. Pominięcie tej podstawowej zasady skutkuje błędnym wyliczeniem materiału, co w praktyce oznacza niepotrzebne koszty, straty lub przestoje na budowie. I właśnie przez takie niuanse, nieprawidłowe odpowiedzi pojawiają się dość często – warto więc ćwiczyć tego typu zadania, bo to absolutny fundament w pracy każdego blacharza czy dekarza.