Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Często można spotkać się z sytuacją, gdzie długość materiału do montażu elementów dachowych jest błędnie utożsamiana z długością samego odcinka do wykonania. To podstawowy błąd, jaki pojawia się przy interpretacji takich zadań. W odpowiedziach, które zakładają wynik odpowiadający długości kosza na dachu (np. 6,40 m albo 6,50 m, czy nawet 5,05 m), pomijany jest bardzo istotny aspekt: wskaźnik zużycia materiału montażowego z tabeli nigdy nie wynosi 1:1. Wynika to z konieczności wykonywania zakładów, docinania końcówek, a także minimalizacji odpadów przy łączeniu poszczególnych odcinków. Odpowiedzi zaniżone (poniżej długości rzeczywistej kosza lub dokładnie na jej poziomie) pokazują, że prawdopodobnie przyjęto uproszczone założenie, które w praktyce bardzo szybko prowadzi do niedoszacowania materiałów. Z kolei wartości, które nie opierają się na przemnożeniu wskaźnika z tabeli (czyli 1,08 m na każdy 1 m montowanego kosza), ignorują standardową praktykę dekarzy oraz wymagania producentów systemów koszowych. Wielu początkujących wykonawców nie doszacowuje zapasu, przez co w trakcie montażu okazuje się, że brakuje nawet kilkunastu centymetrów do docięcia lub do wykonania łączeń – a to generuje dodatkowe koszty i przestoje. Z mojego doświadczenia, każda tabela z katalogu kosztorysowego lub norma zawiera współczynnik naddatku materiału, bo realia placu budowy są inne niż na papierze. Właściwe obliczenie polega właśnie na przemnożeniu wymaganej długości przez wartość wskaźnika z tabeli (6,50 × 1,08), co daje 7,02 m. Właśnie taki wynik odzwierciedla zarówno wymagania technologiczne, jak i praktykę na budowie. Pomijanie tego kroku to najczęstszy i zarazem najbardziej kosztowny błąd myślowy przy szacowaniu materiałów na dachu.