Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Często spotykaną pułapką przy rozwiązywaniu takich zadań jest nieuwzględnienie normatywnego zużycia materiału podanego w tabeli lub mylne zakładanie, że liczba obejm powinna być równa długości rury. Niektórzy mogą intuicyjnie uznać, że skoro mamy 40 metrów rury, to trzeba tyle samo obejm – jednak w rzeczywistości zamocowanie co metr lub nawet gęściej jest nie tylko nieopłacalne, ale wręcz niezgodne z dobrymi praktykami technicznymi. Tabela jasno wskazuje, że na 1 metr rury przypada 0,5 obejmy wkręcanej, co oznacza, że obejmy powinny być rozmieszczone co około 2 metry. Zbyt mała liczba obejm (np. 10 sztuk) prowadziłaby do niedostatecznego podparcia rury, co w praktyce kończy się jej wyginaniem się lub nawet odrywaniem od ściany pod wpływem ciężaru wody czy śniegu. Z drugiej strony, przesadna liczba obejm, np. 40 sztuk, niepotrzebnie zwiększa koszty oraz wydłuża czas montażu, a także nie daje żadnej dodatkowej korzyści wytrzymałościowej. Często takie błędy wynikają z pośpiechu lub niezapoznania się z dokumentacją techniczną – a to w branży budowlanej i instalacyjnej naprawdę się mści. Moim zdaniem, zanim ktokolwiek przystąpi do jakiejkolwiek kalkulacji, warto dobrze przeanalizować normy materiałowe, bo pozwalają one zoptymalizować zarówno koszty, jak i trwałość instalacji. Niestety, sporo osób pomija ten krok i wybiera odpowiedzi bardziej ‚na oko‘, nie bazując na danych. To bardzo szkolny błąd, którego można łatwo uniknąć, mając pod ręką odpowiednią tabelę i czytając ją ze zrozumieniem.