Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Wybór innej odpowiedzi niż papa nawierzchniowa może wynikać z kilku nieporozumień dotyczących funkcji i kolejności poszczególnych warstw w tradycyjnym układzie pokrycia papowego. W praktyce papa izolacyjna jest pojęciem raczej ogólnym i nieprecyzyjnym – w rzeczywistości każda papa stosowana na dachu ma pewne właściwości izolacyjne, ale nie istnieje specjalna warstwa zwana wyłącznie „izolacyjną” jako ostatnia. Co więcej, w dokumentacjach technicznych i normach branżowych takich określeń się nie używa. Często spotykam się z tym, że ktoś myli papę podkładową z nawierzchniową – wynika to chyba z przekonania, że skoro podkładowa jest tania i łatwo dostępna, to można ją położyć na wierzch. To niestety poważny błąd, bo papa podkładowa nie ma posypki mineralnej odpornej na promieniowanie UV, przez co bardzo szybko ulega degradacji, pęka, traci elastyczność i po kilku sezonach dach już nie spełnia swojego zadania. Papa perforowana natomiast służy zupełnie innym celom – jej główną funkcją jest umożliwienie odparowania wilgoci z podłoża podczas wykonywania nowych pokryć na starych dachach, a nie stanowi ona warstwy ostatecznej i nigdzie nie spotkałem się z tym, by stosowano ją jako wykończenie. Takie błędne podejście często wynika z braku znajomości dokumentacji technicznej czy nieczytania kart katalogowych producentów pap. Moim zdaniem warto pamiętać, że wykonując dach zgodnie ze sztuką budowlaną i polskimi normami, ostatnią widoczną i najbardziej odporną na czynniki zewnętrzne warstwą zawsze powinna być papa nawierzchniowa z odpowiednią posypką mineralną. To decyduje o żywotności i bezpieczeństwie całego obiektu – nie ma tu miejsca na eksperymenty czy półśrodki.