Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

W temacie podkładów pod blachę trapezową T18 spotyka się czasem różne błędne wyobrażenia dotyczące warstw podkładowych. Jednym z częstszych nieporozumień jest przekonanie, że stosuje się same deski i łaty lub zamienia się ich kolejność. Deskowanie pełne to rozwiązanie typowe raczej pod cięższe pokrycia (np. papy, gonty bitumiczne czy dachówki ceramiczne w specyficznych sytuacjach), a nie pod blachę trapezową, która wymaga lekkiej, przewiewnej konstrukcji. Moim zdaniem, wielu początkujących dekarzy kojarzy deskowanie jako uniwersalny podkład, ale przy blachach to już przestarzałe podejście – szkoda drewna i pieniędzy, a dodatkowo ogranicza się wentylację połaci, co prowadzi do zawilgocenia. Układ „łaty i deski” czy „deski i łaty” nie daje też wymaganej szczeliny wentylacyjnej, którą uzyskuje się właśnie dzięki kontrłatom. Łaty mocowane bezpośrednio do krokwi to kolejny błąd – blacha leży wtedy zbyt blisko ocieplenia i membrany, nie ma jak odprowadzić wilgoci, dach szybciej się degraduje. Brak kontrłat może prowadzić do tego, że para wodna gromadzi się pod pokryciem, co skutkuje powstawaniem grzybów czy zgnilizny w drewnie. Spotkałem się z tym w kilku starych budynkach i wyglądało to naprawdę kiepsko. Kolejny problem – jeśli ktoś pomyli kolejność i zamontuje łaty przed kontrłatami, konstrukcja staje się niestabilna i trudna do poprawnego wypoziomowania. Dobrym zwyczajem jest zawsze trzymać się zaleceń producenta systemów dachowych i norm branżowych (np. PN-EN 1995-1-1 dotycząca konstrukcji drewnianych), które wyraźnie wskazują: najpierw kontrłaty, potem łaty. Takie podejście gwarantuje właściwą wentylację i trwałość dachu. Moim zdaniem, warto o tym pamiętać na każdym etapie budowy lub remontu, bo błędy w tej kwestii wychodzą szybko i kosztują sporo nerwów i pieniędzy.