Kwalifikacja: BUD.03 - Wykonywanie robót dekarsko-blacharskich

Pomysł, żeby rozpoczynać wykonywanie podkładu z desek od naroża, szczytu lub kalenicy, niestety nie ma uzasadnienia ani w zasadach sztuki budowlanej, ani w praktyce dekarzy. Wydaje się, że te kierunki mogą wydawać się logiczne przez to, że są charakterystycznymi punktami konstrukcji dachu – szczególnie kalenica kojarzy się z jego zwieńczeniem, natomiast szczyt czy naroża są miejscami „skrajnymi”. Jednak od strony technicznej takie podejście prowadzi do szeregu problemów. Jeśli rozpoczniemy układanie desek od kalenicy, to nie będziemy w stanie zapewnić właściwego wymiarowania i wypoziomowania całej połaci – to okap wyznacza dolną krawędź połaci i jest bazą dla zachowania jednolitej linii spadku. Zaczynając od kalenicy lub szczytu, bardzo łatwo zgubić poziom i rozstaw desek, przez co podkład może „uciec” i wymagać poprawek, co w efekcie wydłuża czas pracy i generuje niepotrzebne koszty. Naroże również nie jest miejscem startowym, bo to miejsce, gdzie stykają się dwie połacie, a nie punkt bazowy dla układania kolejnych warstw. Często początkujący popełniają ten błąd, kierując się intuicją zamiast sprawdzonymi procedurami. W dokumentacjach technicznych i instrukcjach większości producentów paneli dachowych zawsze znajdziemy wskazanie, że prace rozpoczynamy od okapu – to pozwala zachować prawidłowy układ elementów, kontrolować wypuszczenie desek i prawidłowe rozmieszczenie ewentualnych odstępów wentylacyjnych. Pomijanie tej zasady skutkuje potem niedoróbkami, problemami z montażem rynien czy utrudnionym odpływem wody z połaci. Moim zdaniem kluczowe jest kierowanie się nie tylko logiką, ale też wiedzą praktyczną – a ta mówi jednoznacznie: startujemy od okapu, nie od kalenicy, szczytu ani naroża.