Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

W temacie budowy toru bezstykowego na szlaku nietrudno o pomyłki, bo technologie montażu torów bywają mylone zwłaszcza na etapie nauki. Często można uznać, że skoro instalujemy tory, to wystarczy podnośnik torowy, żuraw kolejowy albo nawet prosta nasuwarka – jednak to są rozwiązania, które lepiej sprawdzają się przy typowych torach stykowych czy naprawach doraźnych. Podnośnik torowy i mała mechanizacja zdecydowanie nie zapewniają odpowiedniej precyzji oraz wydajności przy układaniu długich szyn bezstykowych, gdzie liczy się nie tylko długość elementów, ale także dokładność rozstawu i zachowanie odpowiednich naprężeń termicznych. Zastosowanie żurawia kolejowego jest przydatne przy wymianie pojedynczych szyn lub podkładów, ale przy całych odcinkach torów bezstykowych nie pozwala na płynny, seryjny montaż – trudno utrzymać ciągłość pracy i zachować wymaganą geometrię toru. Nasuwarka toru natomiast jest urządzeniem pomocniczym, wspierającym przesuwanie toru, ale nie odpowiada za pełny montaż długich szyn; jej użycie byłoby raczej dodatkiem, a nie główną metodą. Wiele osób myli te pojęcia przez brak praktyki lub przez uproszczone wyobrażenie o pracach torowych. Współczesne normy i wytyczne PKP wyraźnie zalecają stosowanie pełnej mechanizacji z użyciem suwnic bramowych właśnie dlatego, że tylko ta technologia daje pewność poprawnego, trwałego i bezpiecznego zespalania długich szyn na dużych odcinkach szlaku. Z mojego punktu widzenia oszczędzanie na mechanizacji czy wybieranie półśrodków prowadzi do problemów eksploatacyjnych i zwiększa koszty późniejszych napraw, więc lepiej od razu postawić na sprawdzone, profesjonalne rozwiązania.