Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Zamiana gruntu wysadzinowego na ił pylasty nie jest zalecana, gdyż iły pylaste charakteryzują się dużą plastycznością i niską przepuszczalnością, co może prowadzić do problemów z odprowadzaniem wód gruntowych. Takie materiały potrafią wchłaniać wodę, co zwiększa ryzyko deformacji gruntu w warunkach zmiennej wilgotności, a także może prowadzić do niekontrolowanego osiadania struktury. Przykładowo, w budownictwie drogowym, wykorzystanie iłów pylastych może skutkować nieprzewidywalnymi zmianami w geometrii nawierzchni. Z kolei glina zwięzła, mimo że posiada lepsze właściwości nośne od iłów pylastych, również nie jest idealnym rozwiązaniem, gdyż podobnie jak ił, może prowadzić do problemów z wodoprzepuszczalnością. Użycie pyłu w gruntach wysadzinowych jest niewłaściwe, gdyż pył nie ma odpowiedniej struktury do stabilizacji podtorza; jego małe cząsteczki mogą zamulać większe przestrzenie porowe, co negatywnie wpływa na odprowadzanie wody. W kontekście budownictwa, wybór odpowiednich materiałów gruntowych powinien kierować się nie tylko ich właściwościami mechanicznymi, ale również ich wpływem na stabilność i trwałość konstrukcji. Standardy i dobre praktyki inżynieryjne jasno wskazują na znaczenie odpowiedniej mieszaniny, takiej jak pospółka, w kontekście redukcji ryzyka związanych z wysadzinami, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i funkcjonalności infrastruktury.