Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Dobór liczby łubków do połączenia torów to temat, który często budzi wątpliwości, szczególnie gdy bierze się pod uwagę długości szyn i ilość złącz. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęstszym błędem jest liczenie łubków tylko na podstawie liczby szyn, a nie złącz, które powstają przy łączeniu odcinków. Ktoś może z automatu pomnożyć liczbę szyn przez dwa, zakładając, że wystarczy jeden łubek na koniec każdej szyny, albo wręcz uznać, że skoro długość szyny to 30 m, to wystarczy pomnożyć przez jakiś współczynnik bez głębszego zastanowienia. Tymczasem zgodnie z wytycznymi PKP PLK i ogólnymi zasadami montażu torów normalnotorowych klasycznych, łubki mocuje się na każdym złączu szynowym – i to po obu stronach szyny, co łącznie daje cztery łubki na jedno złącze. Dla 300 m toru z szynami o długości 30 m – czyli 10 szyn – powstaje 9 złączy. Jednak liczba łubków to nie tylko matematyka. Należy pamiętać jeszcze o zabezpieczeniu pierwszego i ostatniego odcinka oraz o często wymaganych łubkach dodatkowych. W praktyce, dla pełnego odcinka toru klasycznego montowanego na łubkach, właściwą i zgodną z praktyką liczbą jest 44 łubki. Niższe liczby wynikają najczęściej z pominięcia specjalistycznych wytycznych lub braku doświadczenia przy praktycznym montażu torów. Warto dokładnie analizować nie tylko ilość szyn, ale też to, jak są one łączone i jakie są wymagania techniczne dotyczące bezpieczeństwa i trwałości połączeń. W branży kolejowej to naprawdę ważne, bo każdy niedosyt elementów może prowadzić do poważnych konsekwencji eksploatacyjnych. Można powiedzieć, że przez nieuwagę łatwo wpaść w pułapkę zbyt uproszczonych obliczeń, a to prosta droga do błędów już na etapie zamawiania materiałów czy prowadzenia prac torowych.