Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

W praktyce pomiarowej na kolei bardzo łatwo pomylić narzędzia i ich przeznaczenie, bo wiele z nich służy do kontroli toru, ale jednak każdy używany jest trochę do czegoś innego. Profilomierz szyn pozwala ocenić zużycie główki szyny czy kształt przekroju poprzecznego, ale kompletnie nie służy on do określania położenia toru w planie – tym narzędziem sprawdza się raczej stan techniczny szyn, co jest ważne, ale z inną perspektywą. Toromierz też może trochę mylić, bo faktycznie używamy go regularnie do pomiaru szerokości toru i ewentualnie przechyłki, ale nie wytycza się nim osi toru ani nie kontroluje przebiegu w planie, tylko kontroluje parametry geometryczne już istniejącego układu. Podobnie jest z reperami wysokościowymi: pełnią one bardzo ważną funkcję przy ustalaniu niwelety toru, czyli wysokości poszczególnych punktów, ale nie pokazują, gdzie tor powinien biec w poziomie. Wydaje mi się, że częstym błędem jest utożsamianie wszystkich tych narzędzi z "kontrolą", a tak naprawdę każda z metod i urządzeń ma swoje precyzyjne przeznaczenie. W dobrych praktykach branżowych bardzo mocno podkreśla się rozróżnienie między pomiarami planu (poziomego przebiegu toru) a profilu pionowego czy kontroli wymiarów toru. Znaki regulacji toru to jedyny sposób na trwałe i jednoznaczne wyznaczenie osi toru w terenie – to do nich odnosi się cała ekipa montażowa, a nie do samych wskazań pomiarowych z urządzeń ręcznych. Wszystkie powyższe narzędzia i punkty pomocnicze są ważne, ale nie zastąpią prawidłowo rozstawionych znaków regulacji, co wyraźnie opisują instrukcje typu Id-14 i inne normy PLK. Bez tego łatwo o powtarzające się błędy układu osi toru, zwłaszcza na dłuższych odcinkach.