Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Często spotykam się z przekonaniem, że opórki przeciwpełzne albo naprężacze szynowe mogą być użyte do zabezpieczania pęknięć szyn, ale to dość powszechny błąd w rozumieniu ich funkcji. Opórki przeciwpełzne, jak sama nazwa wskazuje, służą głównie do zapobiegania przesuwaniu się szyn wzdłuż toru, zwłaszcza pod wpływem sił podłużnych od ruchu pociągów lub zmian temperatury. One mają zupełnie inne zadanie i nie nadają się do łączenia pękniętych fragmentów szyny. Natomiast naprężacze szynowe stosuje się przy pracach związanych z napinaniem i prostowaniem szyn, na przykład podczas budowy nowych odcinków toru czy przy usuwaniu luzów termicznych – to są urządzenia techniczne, które w ogóle nie służą do doraźnego zabezpieczania pęknięć. Z kolei śruby łubkowe wykorzystywane są do mocowania łubków łączących dwie szyny na stykach – owszem, mają swoją ważną rolę, ale nie są odpowiedzią na awaryjne pęknięcia w środku odcinka szyny. Typowy błąd polega tutaj na myleniu zastosowania tych elementów – w praktyce torowej każda z tych części ma swoje konkretne miejsce i czas użycia. W przypadku pękniętej szyny, zgodnie z instrukcjami eksploatacyjnymi i dobrymi praktykami, stosuje się wyłącznie ściskacze szynowe – tylko one zapewniają szybkie, tymczasowe i wystarczająco pewne zabezpieczenie do momentu wymiany uszkodzonego odcinka. Mylenie tych funkcji może być nie tylko błędem teoretycznym, ale też potencjalnym zagrożeniem w praktyce.