Odpowiedź 1:1,5 jest prawidłowa, ponieważ zapewnia odpowiedni kąt nachylenia skarpy nasypu wykonanego z gruntu piaszczystego. W praktyce, skarpy w gruntach piaszczystych powinny mieć nachylenie nie większe niż 1:1,5, co oznacza, że na każdy metr wysokości skarpy przypada 1,5 metra podstawy. Taki kąt nachylenia minimalizuje ryzyko osunięcia się gruntu oraz zapewnia stabilność konstrukcji. Przykładowo, w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa dróg czy wałów przeciwpowodziowych, stosowanie skarp o takim nachyleniu jest zgodne z normami budowlanymi i zaleceniami inżynierskimi. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku gruntów piaszczystych, ich struktura i właściwości mechaniczne sprawiają, że skarpy o zbyt stromych nachyleniach mogą prowadzić do problemów z erozją oraz stabilnością, co w ostateczności zagraża bezpieczeństwu użytkowników oraz trwałości konstrukcji.
Wybór nachylenia skarpy nasypu innego niż 1:1,5 może prowadzić do wielu problemów z stabilnością, zwłaszcza w gruntach piaszczystych. Przy wyborze pochylenia 1:1,0, gdzie na każdy metr wysokości przypada równy metr podstawy, skarpa staje się zbyt stroma. Taki kąt nachylenia zwiększa ryzyko osunięcia się gruntu, co może skutkować niebezpiecznymi sytuacjami na placu budowy oraz długoterminowymi problemami strukturalnymi. Z kolei odpowiedź 1,5:1, czyli bardziej łagodne nachylenie, nie spełnia wymagań praktycznych, ponieważ może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni, a także utrudniać dostęp do skarpy w przypadku konserwacji czy inspekcji. W przypadku odpowiedzi 2,0:1, co sugeruje jeszcze większe pochylanie skarpy, może to prowadzić do nieodpowiednich warunków dla roślinności oraz erozji. W inżynierii geotechnicznej, kluczowe jest zrozumienie, że właściwe nachylenie skarp ma bezpośredni wpływ na stabilność konstrukcji. Profesjonalne standardy budowlane zalecają przeprowadzenie analiz gruntowych oraz ocenę warunków hydrogeologicznych przed podjęciem decyzji o nachyleniu skarp. Typowe błędy myślowe mogą obejmować niedocenianie wpływu warunków gruntowych, co prowadzi do zbyt agresywnego projektowania skarp, które nie są dostosowane do specyfiki materiałów gruntowych.