Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Pojęcie obróbki spawanego złącza szynowego wymaga zrozumienia kilku kluczowych zagadnień z zakresu techniki kolejowej. Wybór narzędzi takich jak piła, oskard czy profilomierz świadczy o pewnym niezrozumieniu istoty prac wykończeniowych po spawaniu szyn. Piła, choć bywa niekiedy używana do przycinania szyn przed spawaniem, absolutnie nie nadaje się do precyzyjnej obróbki złącza po wykonaniu spoiny – jej zastosowanie prowadziłoby do nierówności, a przy okazji mogłoby nawet uszkodzić świeżą spoinę. Oskard to typowe narzędzie ręczne przeznaczone głównie do usuwania zanieczyszczeń lub luźnych elementów podsypki, raczej nie spotyka się go przy finalnej obróbce spawów; jego użycie na spoinie mogłoby spowodować mikropęknięcia albo wręcz naruszyć integralność materiału. Profilomierz z kolei jest urządzeniem pomiarowym, a nie narzędziem do obróbki. Służy do kontrolowania – po zakończeniu szlifowania – czy kształt główki szyny odpowiada normie. Typowym błędem jest mylenie narzędzi kontrolnych z narzędziami pracy, co często wynika z powierzchownej znajomości procesu. Poprawna obróbka po spawaniu musi być wykonana narzędziem, które pozwala na precyzyjne wyrównanie powierzchni – i tutaj żadna z wymienionych wyżej opcji nie spełnia tych wymagań. W praktyce kolejowej utrwalenie niewłaściwych metod skutkuje nie tylko pogorszeniem komfortu jazdy, ale też realnym zagrożeniem bezpieczeństwa na torach. Z tego powodu w instrukcjach i standardach branżowych zawsze kładzie się nacisk na stosowanie szlifierek, bo tylko one gwarantują odpowiednią jakość i trwałość wykonanego złącza. Moim zdaniem warto przyjąć zasadę: najpierw szlifowanie odpowiednią szlifierką, dopiero potem sprawdzanie profilomierzem i odbiór techniczny – to jest dobry schemat pracy. Wydaje mi się, że wiele nieporozumień wynika z nieświadomości, jak istotny jest ten ostatni etap przywracania profilu szyny.