Pomiar pełzania torów przy wykorzystaniu punktów stałych jest kluczowym elementem monitorowania i utrzymania infrastruktury kolejowej. Punkty stałe, takie jak repery geodezyjne, zapewniają stabilne odniesienia dla pomiarów, co jest niezbędne do dokładnej oceny przemieszczeń torów. Metoda ta pozwala na obserwację długoterminowych trendów w deformacji torów, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu kolejowego. W praktyce, pomiary te mogą obejmować regularne inspekcje, w których geodeci wykorzystują sprzęt pomiarowy, taki jak teodolity czy tachymetry, aby rejestrować zmiany w położeniu punktów kontrolnych w czasie. Standardy takie jak PN-EN 13306:2010 dotyczące zarządzania majątkiem oraz normy europejskie wskazujące na metody pomiarowe podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w tym kontekście, a stosowanie takich praktyk w branży kolejowej jest nie tylko wymagane, ale i zalecane dla zapewnienia wysokiej jakości usług i minimalizacji ryzyka wystąpienia awarii.
Pomiar pełzania torów na podstawie pomiarów geodezyjnych, względem słupków hektometrowych czy reperów sieci wysokościowej wiąże się z istotnymi błędami w podejściu do monitorowania i utrzymania torów kolejowych. Pierwsze podejście, wykorzystujące ogólne pomiary geodezyjne, może prowadzić do licznych nieścisłości, ze względu na zmienność warunków terenowych oraz nieprzewidywalne czynniki atmosferyczne, które mogą wpływać na wyniki pomiarów. Z kolei pomiar względem słupków hektometrowych, chociaż może wydawać się logiczny, nie zapewnia stabilnych punktów odniesienia, ponieważ te słupki mogą być przestawiane lub usuwane, co z kolei wpływa na wiarygodność uzyskiwanych danych. Użycie reperów sieci wysokościowej również jest niewłaściwe, gdyż te punkty są zaprojektowane do monitorowania wysokości, a nie poziomych przemieszczeń, co czyni je niewłaściwymi dla analizy pełzania torów. Kluczowym błędem w myśleniu jest brak zrozumienia, że skuteczne pomiary wymagana są stałe, stabilne punkty odniesienia, które zapewniają dokładność i powtarzalność danych. Należy zatem unikać powierzchownych i niepełnych metod, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w geodezji i inżynierii lądowej.