Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Wybierając inną odpowiedź niż „dokręcanie złączek”, łatwo dać się zwieść podobieństwom narzędzi używanych na torach. W praktyce jednak każde z tych zadań wymaga innego sprzętu, techniki oraz wiedzy. Badania defektoskopowe szyn przeprowadzane są przy użyciu aparatury ultradźwiękowej lub magnetycznej, a nie mechanicznych narzędzi, jakie widzimy na zdjęciu. Defektoskopy wyglądają zupełnie inaczej, często mają formę wózków z czujnikami i systemem rejestrującym sygnały wewnątrz szyny, co pozwala wykryć niewidoczne dla oka mikropęknięcia i inne uszkodzenia. Pomiar szerokości toru wykonuje się natomiast specjalnymi suwmiarkami torowymi, które są konstrukcyjnie bardzo proste i niewielkie – przykłada się je bezpośrednio do główek szyn i odczytuje wymiar. Proszę spojrzeć, sprzęt ze zdjęcia jest dużo bardziej zaawansowany i dostosowany do pracy z elementami złącznymi, jak śruby czy nakrętki. Szlifowanie szyn to zupełnie inny temat – tutaj używa się najczęściej szlifierek ręcznych lub dużych maszyn szlifierskich, które pozwalają usuwać wady powierzchniowe szyny, takie jak falistość czy drobne wyłuszczenia. W tym przypadku narzędzie nie ingeruje w elementy złączne, tylko ściera niewielką warstwę materiału z powierzchni tocznej szyny. Moim zdaniem często spotykanym błędem jest mylenie sprzętu do dokręcania z tym przeznaczonym do diagnostyki lub obróbki szyn – te narzędzia mają jednak zupełnie różne funkcje i zastosowania, co widać choćby po budowie i sposobie użycia. Warto pamiętać, że precyzyjne rozróżnienie tych czynności jest kluczowe dla zachowania standardów bezpieczeństwa i jakości utrzymania linii kolejowych.