Kwalifikacja: TKO.03 - Organizacja robót związanych z budową i utrzymaniem dróg kolejowych

Krótka szyna, np. 3 metry, teoretycznie może się wydawać wygodna do szybkiego montażu, zwłaszcza podczas awaryjnych napraw w trudnych warunkach terenowych – jednak takie podejście jest niezgodne ze standardami utrzymania infrastruktury kolejowej. Z mojego doświadczenia wynika, że zbyt krótkie odcinki prowadzą do zwiększonego ryzyka powstawania luzów na stykach, szybszego zużywania się elementów złącznych oraz pojawiania się miejscowych nierówności, które mogą wręcz pogorszyć stan torowiska. Z kolei wybieranie bardzo długich szyn, takich jak 15 czy 30 metrów, jest absolutnie niepraktyczne w kontekście naprawy pojedynczego uszkodzenia – transport, podnoszenie i wstawianie tak masywnych elementów to logistyka na skalę dużego remontu, a nie zwykłej interwencji naprawczej. W praktyce długie szyny są używane przy kompleksowej wymianie torów lub budowie nowych linii, gdzie cały odcinek jest przygotowywany pod zgrzewanie, a nie przy punktowej naprawie. Zresztą, wymóg minimalnej długości 6 metrów jest powszechnie przyjętym kompromisem – szyna tej długości zapewnia stabilność, odpowiednie przenoszenie sił i spełnia wymagania Instrukcji Id-1 oraz innych wytycznych dotyczących eksploatacji kolei. Typowym błędem, z którym często się spotykam, jest przecenianie wygody montażu krótkich odcinków i niedocenianie konsekwencji technicznych ich stosowania – niestety, takie decyzje mogą prowadzić do poważnych, kosztownych napraw w przyszłości oraz obniżenia bezpieczeństwa na linii. Minimalna długość 6 metrów nie jest więc przypadkowa, tylko wynika z wieloletnich doświadczeń branży kolejowej.